Uykularım kaçık. Kafamda hep bir veda konuşması dönüp duruyor. Gideceğim.
"Bir şehre merhaba dedim, ki o şehir senmişsin meğer". Son turne dönüşüydü, İstanbul'du, O'ydu. Ondan başka kimsem de yoktu bu şehirde. İki kişilik bir yalnızlıktık, bu koca şehre sığmıştık.
Sonra birden bir şey oldu. Kendimi koşturmacanın ortasında, yüzlerce insan arasında buldum. Hep koştum. Koşturmacanın içinde anlamak zor, şimdi o veda konuşmasının kelimeleri arasında dönüyor isimleri. Yeni dostların... Yeni bir şehre koyduğum yeni dostlukların.
Bırakıp da gitmek zor olacak. Ama artık günlerim sayılı. Hala bir parça şubeye kasa sayımına gidecek Müfettiş gibi hissettiriyor bu gidiş. Her seferinde alınan koca bir nefes, her seferinde göğüslediğin koca bir yük.
Kafamda bir veda konuşması dönüp duruyor. Kime, ne şekilde teşekkür etmeliyim, onu bile bilmiyorum. Hepsini bir şekilde sevdiğimi biliyorum, hepsi bu.
