hiç yaşamamış insanların asla algılayamayacağı, "depresyondayım" diyen yüzde sekseninin ise depresyonun kıyısında güneşlenmekte olduklarından habersiz oldukları ciddi bir hastalıktır.
sabah mutsuzlukları, yapılan işlerden zevk alamamalar, hiç uyanmama isteği, vs. sadece başlangıçtır. derininde intihar etmek isteyip cesaret edememek, ölümün sizi gelip bulması, bir şekilde hayatınızı yitirmeyi arzulamak, yerli yersiz ağlamak, insan içine çıkamamak, çıktığınızda konuşamamak her sözü üzerinize alınmak, bırakın sevdiklerinizi incitmeyi onlara söyleyecek bir iki çift söz bulamamak, hep birilerinden destek bekleyip durumunuzun o desteği almış olduğunuzda bile değişmediğini görmek, çarenin olmadığı, asla düzelemeyeceğiniz bir duruma düştüğünüzü sanmak, nefes alamadığınız için yemek yiyememek, sürekli bedeninizi sıkıyor olduğunuz için kabızlık çekmek, hayattaki hiçbir işinizi diğer insanlar gibi yapamıyor olduğunuzu görüp kendinizden nefret etmek, aynaya bakamamak, güzel bir kız gördüğünüzde asla onunla olamayacağınıza kayıtsız şartsız inanmak, sıradan güzellikte, hatta çirkin, kimsenin başını çevirip bakmadığı kızların bile size burun kıvırdığına şahit olmak, iç güzellik denen şeyin koca bir yalan olduğuna inanmak, bir yerde -özellikle sokaktayken- birkaç dakikadan fazla sabit kalamamak, bu yüzden evin içinde sürekli odadan odaya gezinmek, koridor arşınlamak, sadece doktorunuzun yanında, hastanede veya evde battaniye altında mutlu olmak, size sorulan basit sorulara bile sorumluluk alıp net bir cevap verememek, ağzınızdan "bilmiyorum" sözünden başka bir söz çıkmaması, akıl almaz bir biçimde zayıflamak, çirkinleşmek, bakışlarınızın bomboş olması, başta kendinize olmak üzere hiç kimseye güvenememek, çevrende "iyi olacaksın" diyenlerin aslında size acıyor olduklarını düşünmek, acınacak hale düşmek, tir tir titremek, en ufak şeyden korkmak ve en acısı bütün bu saydıklarımın hayatınızın son gününe kadar sizinle beraber geleceğine inanmak vardır.
ayrıca ısrarla belirtilmelidir ki "ben depresyondayım" sözü sanıldığı kadar karizmatik bir söz değildir. bunun farkına varmayanları da adım adım içine çeker, bir gün "ben depresyondayım" demeye çalışıp da bunu kendinize bile itiraf edemezken ağlamanıza engel olamazsınız...
sabah mutsuzlukları, yapılan işlerden zevk alamamalar, hiç uyanmama isteği, vs. sadece başlangıçtır. derininde intihar etmek isteyip cesaret edememek, ölümün sizi gelip bulması, bir şekilde hayatınızı yitirmeyi arzulamak, yerli yersiz ağlamak, insan içine çıkamamak, çıktığınızda konuşamamak her sözü üzerinize alınmak, bırakın sevdiklerinizi incitmeyi onlara söyleyecek bir iki çift söz bulamamak, hep birilerinden destek bekleyip durumunuzun o desteği almış olduğunuzda bile değişmediğini görmek, çarenin olmadığı, asla düzelemeyeceğiniz bir duruma düştüğünüzü sanmak, nefes alamadığınız için yemek yiyememek, sürekli bedeninizi sıkıyor olduğunuz için kabızlık çekmek, hayattaki hiçbir işinizi diğer insanlar gibi yapamıyor olduğunuzu görüp kendinizden nefret etmek, aynaya bakamamak, güzel bir kız gördüğünüzde asla onunla olamayacağınıza kayıtsız şartsız inanmak, sıradan güzellikte, hatta çirkin, kimsenin başını çevirip bakmadığı kızların bile size burun kıvırdığına şahit olmak, iç güzellik denen şeyin koca bir yalan olduğuna inanmak, bir yerde -özellikle sokaktayken- birkaç dakikadan fazla sabit kalamamak, bu yüzden evin içinde sürekli odadan odaya gezinmek, koridor arşınlamak, sadece doktorunuzun yanında, hastanede veya evde battaniye altında mutlu olmak, size sorulan basit sorulara bile sorumluluk alıp net bir cevap verememek, ağzınızdan "bilmiyorum" sözünden başka bir söz çıkmaması, akıl almaz bir biçimde zayıflamak, çirkinleşmek, bakışlarınızın bomboş olması, başta kendinize olmak üzere hiç kimseye güvenememek, çevrende "iyi olacaksın" diyenlerin aslında size acıyor olduklarını düşünmek, acınacak hale düşmek, tir tir titremek, en ufak şeyden korkmak ve en acısı bütün bu saydıklarımın hayatınızın son gününe kadar sizinle beraber geleceğine inanmak vardır.
ayrıca ısrarla belirtilmelidir ki "ben depresyondayım" sözü sanıldığı kadar karizmatik bir söz değildir. bunun farkına varmayanları da adım adım içine çeker, bir gün "ben depresyondayım" demeye çalışıp da bunu kendinize bile itiraf edemezken ağlamanıza engel olamazsınız...
