Ankara’da, evimizde, küçük bir bahçede büyüyor çocukluğum
Yaz akşamı, balkonumuzda, insanlar toplanmış gülüyor…
Ne kadar da mutluyduk, daracık sokaklarda,
Yağmurlar yağsa da, o komşu
çocuklarla.
İstanbul yolu boyu dizilmiş arabalar,
Eskiden plastikti bildiğim tüm
toplar.
Yine ben yine, hala aynı çocuğum…
Anlattığım onca şey, sevdiğim tüm
şiirler, akıyor yağmur gibi.
Sanki seni beklemişler gibi yıllardır
kalbimin tozlu raflarında.
Ne kadar mutluymuşuz, o yağmurun
altında,
Yanağımdan öpmüşsün, belli ki üşümüşsün,
Üstümüz sırılsıklam, keşke hep böyle
kalsam,
Aklımda bak o akşam.
Yine ben yine, hala aynı çocuğum...
31
Mayıs 2012
Aksaray/İstanbul
[Şarkılarım sanırım geri dönüyor]
