28 Nisan 2012 Cumartesi

İkrar


Önüne bir parça kağıt koydum. Adını soyadını yazarken elleri titriyor. Her cümlesinden sonra "ne yazayım efendim?" diye soruyor. "İşe başladığın tarihi yaz!" diyorum. "Hesabından para aldığın kişileri..." Aslında bunları sert sert söyleme nedenim, ona gerçekten kızgın olmam değil. Yumuşak yüzlü halimi görüp yazmaktan vazgeçmesinden korkuyorum.

O yazdıkça listede isimler birikiyor. Bir, iki, üç... Yazarken hala elleri titriyor. Oysa bana bunları kendi ağzından geçen hafta zaten aktarmıştı. Yine de kolay bir ruh halinde değil. Hiçbirimiz yaptığımız hataları kolaylıkla itiraf edemiyorduk ve o da sadece bir insandı.

Karısının hasta olduğunu söylemişlerdi. Onu yanıma çağırana kadar bu hastalığın ölümcül bir hastalık olduğunu bile bilmiyordum. Çünkü o kimseye bundan bahsetmemişti. İçine kapanık, münzevi bir yapısı vardı.

"Çok mu ihtiyacın vardı?" demiştim. Benimki de soru! Bir suçu kimse belirli bir ihtiyaç hasıl olmadan işlemezdi, değil mi? Yine de ters bir cevap vermeyip "elimden geldiğince ödeyeceğim" demişti.

Düşününce keşke eşinin tedavisi için değil de, içki bağımlılığı nedeniyle harcamalarının önünü kesemediği için ya da hayat kadınlarıyla gününü gün ederken biriktirdiği kredi kartı borçları için işleseydi bu suçu diyorum. Ama o, kötü adamı oynamaya geldiğim bu şehirde, bana duygusal hezeyanlar yaşatmak istercesine duruyordu karşımda. İnsanlığın bugün geldiğin noktanın ispatıydı.

"Hepsi bu kadar mı efendim?" dediğinde sıyrıldım düşüncelerimden. Önümde artık tamamladığı liste, listenin altında da imzası duruyordu. "Bu kadar" dedim. "Teşekkür ederim"

Garip bir his bu... Bana işimi yapmamda yardım etti, ben de ona bu yardımı için teşekkür ettim. Elini sıkıp, hayatında başarılar dileyerek uğurladım onu. Başarısızlığı, benim başarımdı. Karşılığında bana para ödedikleri bir başarı.

Akşam kaldığım kötü lojmana dönerken klasik müzik açıp, hiçbir kitabını okumadığım bir yazarın satırlarına gömüldüm. Beni bugünden, yaşadığım hayattan bir parça uzağa, hala hepimiz için bir umudun olduğu bir dünyaya taşımasını bekledim ondan.