Keyif için yemeyi seven bütün depresif insanlar gibi sabah kahvaltısı benim için de bir eziyet. Uyanalı birkaç saat oldu olmasına ama hâlâ ne yemek istediğimi bilmiyorum. Bir parça deniz kumu, bir parça yosun kokusu istiyorum; ancak içinde bulunduğum beton yığınları beni parça parça kemirirken yemek kokusu duymak midemi bulandırıyor. Yanımda deniz kızı sevgilim olsa, ona yemek pişirmeye üşenmezdim.
