Dünyada bana sıkıntı veren şeyleri düşünüyorum: Evde misafir varken gönlümce takılamamak, misafirin çocukları bilgisayarıma saldırdığında yufka yüreğimi dinlemek ve onlarla saatlerimi harcamak, benden bir şeyler yapmamı bekleyen insanların tek kaş hareketiyle o şeyi yapmaya koyulmak, akşam saat yedide arayıp beni buluşmaya davet eden arkadaşlara hazırlanma sürem, giyecek ütülü bir şeyimin olup olmadığı gibi kriterleri gözden geçirdikten sonra vereceğim cevabı bulmaya çalışrken duyduğum "abi, iki dakikada kızılaydasın" ya da "bi' tişört giy gel, burada herkes rölaks" gibi gaza getirici cümlelere direnememek, blog'uma yazmaya karar verip, saçma sapan şeyler yazıp, yazdıklarımdan pişman olduktan sonra sayfayı kapat tuşunun yeterli olmaması, yazdıklarımı bir de otomatik kaydedici zıkkımı yüzünden "gönderileri düzenle" kısmından silmem gerekmesi, yazdığım her şeye bir başlık bulmak zorunda olmak, başlık bulamadığım şeylerin yazının ilk birkaç kelimesi ile temsil edilmesi...
Hayat ne zormuş!
Hayat ne zormuş!
