Herkesin beğendiğinden nefret etmek, kimsenin beğenmediğini yere göğe sığdıramamak gibi takıntıları olan insanları, kalabalık bir otobüste boş yer olmasına rağmen ayakta durmayı tercih edip de bütün yerler doluyken kendisine yer vermeyenlere vicdan azabı çektirmek için dik dik bakan insanlara benzetiyorum. Böyle insanlarla karşılaşınca da kendimi, karşı çıktıkları bütün felsefelerin en hakiki savunucusu olarak buluyorum.
Hepimiz az da olsa birbirimize benziyoruz, değil mi?
Hepimiz az da olsa birbirimize benziyoruz, değil mi?
